Nie udało się Marcelo Bielsie, Valverde na sześć spotkań z Villarrealem wygrał tylko jedno w stosunku 1-0 (Jonan Garcia), Caparros również nie potrafił zdobyć ówczesnego El Madrigal. W sumie Athletic zaliczał 14 lat bez zwycięstwa dostając w większości przypadków większe lub mniejsze bęcki od gospodarzy o czym zresztą mówi statystyka bramek 29 do 8 na korzyść Villarrealu. Patrząc na wyczyny Los Leones w tym sezonie podopieczni trenera Callejy chyba już przed meczem przypisali sobie komplet punktów ale srodze się zawiedli. I tutaj pojawił się On ubrany cały na granatowo w gustowny garnitur, pnący się w górę w klasyfikacji najsłabszych trenerów w historii Athletic Jose Angel Ziganda, który nie tylko przechytrzył swojego rywala, co już brzmi nieprawdopodobnie ale dobrze ustalił taktykę (kolejna sprawa godna archiwum X) następnie, co już brzmi niemal jak profanacja, przeprowadził dobre zmiany oraz, co można by podciągnąć pod herezję nie spanikował w końcówce i nie zaczął bronić wyniku. Skutek? Deklasacja rywali, którzy tylko dobrej postawie Asenjo zawdzięczają to, że nie skompromitowali się przed własnymi kibicami i nie stracili co najmniej 5 albo i więcej goli. Pomogła w tym również słaba skuteczność Basków, którzy marnowali sytuację na potęgę. Skończyło się na golach Inigo Cordoby, Williamsa oraz powracającego po ponad półrocznej kontuzji Ikera Muniaina. Żółta Łódź Podwodna zdołała jedynie strzelić bramkę honorową autorstwa Bacci, który wykorzystał stratę podopiecznych Zigandy na własnej połowie. To był zdecydowanie najlepszy mecz Los Leones w tym sezonie.

Osiem kolejek do końca sezonu 2017/2018 i właściwie spotkanie bez żadnego ciężaru gatunkowego. Wprawdzie trener Ziganda zapowiedział walkę do końca, dotąd aż będą matematyczne szanse na grę w europejskich pucharach to tak naprawdę jest to czcze gadanie przegranego człowieka, który chyba tylko honorowo usiłuje się pożegnać ze stanowiskiem trenera pierwszej drużyny. Bo chyba nikt sobie nie wyobraża kolejnego sezonu z Kuko na ławce. No może gdyby Athletic wygrał w poprzedniej kolejce z Celtą to wtedy owszem można by było powiedzieć że jest o co grać w tym meczu a tak w zasadzie jest to po prostu mecz o nic. Zupełnie inaczej jest w przypadku Villarrealu, który zamiast bezpiecznie dowieźć przewagę punktową do końca sezonu i ponownie powalczyć w Lidze Europy musi bronić swojej pozycji razem z Sevillą przed niezwykle silną grupą zespołów na czele z Betisem, Gironą i Celtą. Stąd wygrana na własnym obiekcie jest niezbędna. Spotkanie pomiędzy obydwoma zespołami zamknie 31 kolejkę rozgrywek w poniedziałek o godzinie 21.00 a poprowadzi je Pan Iglesias Villanueva.

Wszystko wskazuje na to że jednak nie Thomas Tuchel a prawdopodobnie Eduardo Berizzo będzie trenerem Athletic od przyszłego sezonu. Taki scenariusz w ostatnich dniach wieszczą dziennikarze z Cadena SER po informacjach uzyskanych nieoficjalne od ludzi związanymi z Pałacem Ibaigane. Wprawdzie nikt nie chce oficjalnie nic potwierdzić ale ścisłe kierownictwo klubu miało już podjąć decyzję i skontaktować się z Argentyńczykiem, który miał wyrazić wstępną zgodę na warunki Los Leones. Wygląda więc na to, że sprawa sprowadzenia do Bilbao Thomasa Tuchela, który miał być pierwszym wyborem Josu Urrutii jest nieaktualna a w każdym razie tak twierdzą dziennikarze z Madrytu.

A co miało niby stanąć na przeszkodzie w sprowadzeniu Tuchela na San Mames? Sprawa prawdopodobnie miała się rozbić o długość kontraktu. Niemiecki trener chciał podpisać umowę na minimum dwa sezony podczas gdy Josu Urrutia chciał kontraktu tylko na jeden rok. Wszystko ma związek z upływem kadencji obecnego zarządu i wyborami do jakich ma dojść na wiosnę 2019 roku. Obecny prezydent klubu nie chciał zostawiać ewentualnych nowych władz wyłonionych w głosowaniu socios z trenerem na głowie i zostawić wolną rękę w przeprowadzeniu niezbędnych zmian w funkcjonowaniu klubu w tym właśnie w osobie ewentualnego kolejnego trenera pierwszej drużyny.

Kolejna strata punktów na San Mames i kolejny remis Los Leones w meczu, który spokojnie mógł się zakończyć wygraną. Tym razem winą za taki stan rzeczy mogą się podzielić arbiter tego spotkania Pan Del Cerro Grande, który nie podyktował dwóch ewidentnych karnych dla zespołu z Bilbao a kropkę nad i postawił swoją nieudolnością trener Jose Angel Ziganda, który jak zwykle ma w zwyczaju swoimi „ciekawymi" zmianami i pomysłami taktycznymi zepsuł cały wysiłek zespołu i w sumie niezłą grę, która powinna się zakończyć zdobyciem pełnej puli punktów. Szkoda tego remisu bo w przypadku zwycięstwa Los Leones mogli wciąż liczyć się w walce o europejskie puchary gdyż mecze bezpośrednich rywali ułożyły się niemal idealnie dla Basków, którzy odrobiliby 2 oczka do 6 miejsca w tabeli. Niestety ten remis ostatecznie zamyka sprawę celów Athletic na ten sezon. Po czterech latach z rzędu w europejskich pucharach czas się z nimi pożegnać – oby tylko na jeden sezon.

Ostatnia przerwa w sezonie już za nami a przed nami ostatnia prosta do zakończenia rozgrywek 2017/2018. Po dwóch tygodniach spędzonych na łapaniu oddechu po intensywnym początku roku na Basków czeka pojedynek na La Catedral z ekipą Celty Vigo. Celestes mimo gry mocno w kratkę mają ambicję na zajęcie 7 miejsca w tabeli dającego grę w eliminacjach do Ligi Europy. Przedsezonowe ambicje Los Leones również sięgały tych rozgrywek ale rzeczywistość czyli zmiana trenera spowodowały brutalną weryfikację tych planów. Teraz graczom Athletic pozostaje tylko jedno – odzyskanie zaufania fanów które zostało mocno nadszarpnięte. Czasu zostało niewiele i na pewno nie będzie łatwo patrząc na katastrofalna formę zespołu i „sabotażystę" na ławce trenerskiej. Celta też na pewno nie ułatwi tego zadania mając o co walczyć.

W poprzedniej kolejce oba zespoły nie spisały się. O wiele bardziej zawiodła Celta, która podejmowała u siebie prawdziwego outsidera rozgrywek i prawie pewnego spadkowicza – Malagę. Celestes nie strzelili żadnej bramki, rywale też nie i oba zespoły podzieliły się punktami. Athletic miał o wiele gorzej bo wyjeżdżał na Nou Camp by zmierzyć się z Barceloną. Zgodnie z oczekiwaniami przegrał tyle że o ile przeważnie robił to po jakiejkolwiek walce to tym razem wynik był lepszy niż koszmarna gra Basków. Katalończycy chyba nie chcieli kopać leżącego by go jeszcze bardziej nie upokorzyć gdyż gdyby chcieli to spokojnie nastrzelali by nawet z pół tuzina bramek przy biernej postawie przyjezdnych.