Niestety czas mi niezbyt pozwala na częstsze pisanie o wielu rzeczach w Athletic i bardziej skupiam się na pierwszym zespole i zapowiedziach meczowych, ale jak wiadomo Athletic to również bardzo utytułowana sekcja kobieca no i oczywiście oczko w głowie klubu czyli sekcje młodzieżowe. Tym razem skupię się na drużynie żeńskiej, które zresztą już wróciła do treningów i w nowe rozgrywki wkroczy z naprawdę sporymi oczekiwaniami. Tym bardziej że są one uzasadnione dobrą postawą w poprzednich rozgrywkach gdzie udało się zająć naprawdę dobre i wysokie 5 miejsce w tabeli. I to mimo kolejnych osłabień zespołu przed sezonem gdzie odeszły kolejne podstawowe zawodniczki jak choćby kończąca karierę Erika Vazquez.

Oczywiście na murawie walczyły zawodniczki ale naprawdę genialną robotę wykonał trener David Aznar, który zastąpił na tym stanowisku Iraię Iturregi, która z kolei poszła na asystentkę szkoleniowca Basconii. Aznar odziedziczył po poprzedniczce solidne podstawy gdyż można już powiedzieć legenda Athletic jaką jest Iraia wprowadziła bardzo dużo młodych zawodniczek, znacznie rozwinęła ich umiejętności mimo tego że miała naprawdę niezwykle ciężką sytuację. Przebudowa zespołu udała się i można z optymizmem patrzeć w przyszłość gdyż Aznar dołożył kolejna cegiełkę, a właściwie można powiedzieć cegłę do tej drużyny. Nie dziwne więc że klub zrobił wszystko by go zatrzymać na kolejny sezon, co zresztą się udało i pod koniec trzeciego tygodnia lipca rozpoczął przygotowanie do kolejnych rozgrywek.

Sezon jednak początkowo nie zapowiadał się różowo bo drużyna miała problemy z ustabilizowaniem formy a i szkoleniowiec długo poznawał drużynę i szukał optymalnego zestawienia. No i kalendarz też nie sprzyjał bo pierwszy mecz z Granadą u siebie został przełożony więc ekipa Athletic od razu zaczęła z górnej półki a więc dwoma wyjazdowymi pojedynkami z Atletico Madryt i Levante Las Planas. O ile w pierwszym meczu nasze zawodniczki gładko przegrały 3-0, czego można się było spodziewać to już porażka 2-1 z ekipą z Barcelony raczej nie przynosi chwały. W kończy przyszły dwa mecze u siebie i planowe choć dość niskie zwycięstwo z Granadą (1-0) i wysoka wygrana nad Recreativo Huelva. Niestety za chwilę drużyna pojechała do słabiutkiego Villarrealu i tam poległa aż 3-0. Pierwsza część sezonu to więc dość mocna sinusoida i jak już wspomniałem uczenie się gry jaką chciał wdrożyć swoim podopiecznym trener Aznar. Drużyna z Bilbao zajęła miejsce w środku tabeli ale można było być optymistą jeśli chodzi o dalszą część sezonu. I dziewczyny nie zawiodły bo wprawdzie w pierwszym meczu rundy rewanżowej przegrały z Granadą na wyjeździe to potem zanotowały 7 wygranych z rzędu i otarły o trzecie miejsce dające awans do kobiecej Ligi Mistrzów. A na liście pokonanych pojawiło się m.in. Levante na wyjeździe a więc 4 ekipa minionego sezonu, która przegrała również w Lezamie w pierwszej rundzie oraz Atletico Madryt pokonane 1-0 u siebie, które zajęło ostatecznie 3 miejsce. Końcówka sezonu również była niezła i choć na wyjeździe zanotowano bardzo dotkliwą porażkę aż 7-0 z Barceloną to i tak podopieczne Aznara walczyły do końca o awans na miejsca pucharowe, do których zabrakło 8 oczek. Tym bardziej szkoda nieco słabszej pierwszej rundy gdzie drużyna potraciła sporo niepotrzebnych punktów. Ale i tak można być bardzo zadowolonym z postawy zespołu, tym bardziej że był on dość poważnie nękany kontuzjami. Do tego nasze zawodniczki osiągnęły półfinał Copa de la Reina gdzie niestety w potyczce o wejście do finału musiały uznać wyższość Barcelony.

Przed nowym sezonem czeka trenera nowe wyzwanie bo ponownie z drużyny odchodzą jej czołowe zawodniczki.

Przede wszystkim karierę kończy wieloletnia kapitan zespołu, wychowana w Lezamie – Garazi Murua. Zaledwie 29 letnia piłkarka rozegrała w pierwszej drużynie 179 spotkań w trakcie 10 sezonów. Murua trafiła do Athletic w 2011 roku w wieku kadeta z drużyny Bizkerre. Od tego czasu sukcesywnie pięła się w górę w kolejnych drużynach z 5 miesięczną przerwę na wymianę studencką w USA gdzie również grała w piłkę w East Tennessee University. Akurat pobyt w stanach to nie nowość dla Garazi bo swoje dzieciństwo spędziła w Nevadzie. Zadebiutowała w sezonie 2014/2015 pod wodzą trenera Juanlu Fuentesa. Sezon później była już podstawowym obrońcą w zespole, który wzniósł w górę Puchar za Mistrzostwo Hiszpanii. Przez lata nosiła z duma opaskę kapitańską, która jak wielokrotnie powtarzała była dla niej wyjątkowym zaszczytem. Szkoda że w wieku zaledwie 29 lat zdecydowała zawiesić buty na kołku. Być może grała by dalej tylko że zdrowie już niestety nie pozwalało na udźwignięcie takiego ciężaru. Możliwe że decyzję o odejściu przyśpieszyła operacja jaką przeszła w marcu 2023 roku gdy musiała poddać się zabiegowi usunięcia przepukliny dysku. Od tego czasu nie doszła już do formy i praktycznie nie grała. 16 czerwca w meczu z Sevillą kibice owacyjnie pożegnali kapitan zespołu, gdy po raz ostatni wybiegła na murawę w koszulce Los Leonesses. Garazi była znana ze swojej walki o prawa kobiet i równość w sporcie a także działała w wielu fundacjach. Skończyła uniwersytet, wydział prawa i ekonomii. Można powiedzieć że była w pewnym sensie wyznacznikiem tego czym jest Athletic. kapitanem zespołu, w którym wzrastała i dojrzewała a drużyna wraz z nią. Gra w piłkę byłajej pasją, którą starała się zarażać innych. Żegnała się kibicami i swoimi koleżankami następującymi słowami: „Moja kariera kończy się tutaj ale wiele młodych dziewczyn będzie po mnie. Uwierzcie w swoje marzenia, bądźcie nieposkromione, te buty nie zostały zawieszone przeze mnie a tylko przekazane dalej. Teraz będę wam towarzyszyć z drugiej strony linii, z trybun".

Kolejną piłkarką, która wiesza buty na kołku jest Yulema Corres. 32-letnia snajperka ma za sobą również 10 sezonów w pierwszym zespole i 204 rozegrane mecze. To szósta najlepsza snajperka w historii klubu z 67 trafieniami na koncie po Erice Vazquez (264), Nekane (162), Ibarrą (111), Irune Muruą (106) oraz Gurutze (89). Jest wychowanką Aurrery de Vitoria. Przybyła z Aurrery do Lezamy w 2014 roku w wieku 21 lat. Rok później miała olbrzymi wkład w zdobycie tytułu najlepszej drużyny w Hiszpanii, będąc motorem napędowym ekipy z San Mames w ataku, szczególnie gdy z urazami zmagały się Nekane i Erika Vazquez. W kolejnym sezonie osiągnęła swój najlepszy rezultat bramkowy poprawiając osiągnięcie z mistrzowskiego sezonu (14 bramek) i trafiając do siatki rywali aż 20 razy. Cztery bardzo intensywne sezonu, w których grała niemal wszystko dały się mocno we znaki i kolejne dwa były już słabsze i naznaczone kontuzjami. Poza tym nieco zmieniła się jej rola na boisku bo ze szpicy przeszła bardziej na bok pełniąc rolę wsparcia dla szalejącej w ataku Lucii Garcii. Niestety kolejne sezonu to już o wiele słabsza forma, która nie pozwoliła jej obronić pozycji w składzie. Zresztą zespół spisywał się słabiej i trenerzy szukali alternatyw w ofensywie. Ostatnie rozgrywki to tylko 2 spotkania. Szkoda bo Yulema miała naprawdę wspaniałe wejście do zespołu i aż szkoda że nie dała radę utrzymać swojej dyspozycji przez dłuższy czas. I tak zostanie bardzo dobrze zapamiętana na San Mames, nie tylko za tytuł ale i to co zrobiła dla drużyny poza boiskiem gdzie stanowiła olbrzymie wsparcie dla koleżanek i uzupełnienie ławki trenerskiej zespołu, dzieląc się z młodszymi koleżankami swoim olbrzymim doświadczeniem.

Trzecią zawodniczką, która opuściła szeregi Los Leones, tym razem z powodu wygaśnięcia kontraktu jest defensorka Eunate. To najdłużej grająca w drużynie zawodniczka z obecnego składu, która spędziła w Lezamie 12 sezonów i rozegrała 312 spotkań (7 w rankingu historycznym Athletic). Zdobyła z Athletic tytuł najlepszej drużyny w Hiszpanii w sezonie 2015/2016 i rok później grała w Lidze Mistrzyń. To otworzyło jej drogę do kadry narodowej do której trafiła w 2017 rok. Przez całą swoją karierę stanowiła o sile zespołu Athletic, najpierw na środku pomocy, a później po zakończeniu kariery przez Eli Ibarrę została cofnięta na bok obrony. W meczu z Sevillą na San Mames gdzie nastąpiło jej oficjalne pożegnanie zaliczyła asystę przy bramce Azkony na 2-0. To również zawodniczka, która pokazała że nawet z niepełnosprawnością można poradzić sobie na boisku. Eunate od urodzenia nie dosłyszy, co początkowo dość mocno komplikowało jej grę ale w czasem gdy sędziowie jak i koledzy z zespołu już wiedzieli o tym że trzeba nieco inaczej postępować z Eunate ta grała w zespole jak z nut. W Lezamie cały czas jest powtarzana historia, już jako anegdota o żółte kartce jaką otrzymała Eunate za rzekome zlekceważenie sędziego, który chciał ją przywołać do siebie po faulu i dać reprymendę słowną ale zawodniczka odwrócona tyłem nie słyszała i po prostu pobiegła na swoją pozycję. Arbiter uznał to za niesportowe zachowanie i ukarał piłkarkę żółtą kartką. Niestety naszą zawodniczkę nie oszczędziły coraz częściej dopadające ją kontuzje a szefostwo Athletic nie zdecydowało się przedłużyć jej umowy. Eunate po rozstaniu z Athleic zdecydowała się podpisać umowę z Osasuną, a to oznacza że wraca do regionu w którym się urodziła. W 2018 roku została odznaczona przez UEFA w ramach kampanii dotyczącej równości w sporcie.

Cała trójka została pożegnana w ostatnim meczu z Sevillą, który z tej okazji rozegrano na San Mames. Zawodniczki żegnało ponad 13 tys. widzów. Wszystkie wyszły w podstawowym składzie i zeszły przy owacji na stojąco w 62 minucie pojedynku.

Pozostałe odejścia z klubu to jak na razie wypożyczenia. Los Leones zdecydował się na wysłanie poza Lezamę swoich utalentowanych młodzieżowych zawodniczek – 20 letniej Amai Martinez oraz 19-letniej Mariny Artero. Pierwsza z nich, zdobywczyni Mistrzostwa Europy z kadra U-19 w 2022 roku, przeszła do beniaminka Liga Feminino – Espanyolu. Druga z kolei po przedłużeniu umowy z Athletic do 2026 roku zagra w Deportivo La Coruna. Artero to Mistrzyni Świata U-17 z 2022 roku, której to drużyny była kapitanem a obecnie Mistrzyni Europy U-19 rozgrywanych niedawno na Litwie (wygrana 2-1 po dogrywce z Niderlandami) w zespole w którym grała z trzema koleżankami z Atheltic – Eunate Astralagą, Oihane San Martin i Danielą Agote. Zdecydowano również o wypożyczeniu jeszcze trzech zawodniczek do Granady – stoperkę Naroę Uriarte, dla której będzie to drugi sezon z rzędu na wypożyczeniu w ekipie Nasrydów oraz snajperkę Paulę Arana i pomocnik Amaię Iribarrenę. Pierwsze dwie to Mistrzynie Europy U-17 z 2018 roku i mają sporo meczów za sobą w Athletic w pierwszej lidze, natomiast dla Iribarren będzie to debiut w najwyższej klasie rozgrywkowej. Z jedną piłkarką zdecydowano o rozwiązaniu umowy - portero Amaią Peną, która miała jeszcze rok kontraktu. Oczywiście umowę rozwiązano za porozumieniem stron.

Oczywiście Athletic starał się załatać powstałe dziury, ale na szczęście sporo następczyń zawodniczek które odeszły udało się znaleźć w zespołach rezerw i tutaj spora zasługa Irai Iturregi, która nie bała się stawiać na młode piłkarki. Transfery też trzeba przyznać że wypaliły bo np. Maddi, którą ściągnięto przed rozgrywkami z Sociedad wskoczyła do podstawowej jedenastki i stała się jedną z czołowych stoperek Liga Feminino. To samo można powiedzieć o Nashikari, która świetnie weszła w buty Yulemmy Corres. No ale zespół i tak trzeba było wzmocnić. Na dzień dzisiejszy do klubu przeszyły dwie zawodniczki. Najważniejszą z nich jest 27-letnia środkowa pomocnik Leire Banos, która grała dotychczas w Levante a więc czołowej drużynie Liga Feminina. To na pewno dobre wzmocnienie tej formacji, która powinna być jeszcze silniejsza. Banos ma olbrzymie doświadczenie ligowe bo ma za sobą ponad 300 spotkań w elicie a z ekipą Granotas awansowała do Ligi Mistrzów. Jest to chyba też pierwszy transfer gotówkowy Athletic w przypadku pozyskania zawodniczki gdyż ze swoim poprzednim klubem miała jeszcze rok kontraktu. Z Atheltic z kolei podpisała umowę na 3 sezonu do czerwca 2027 roku. Swoją karierę zaczynała w Irun Artia i w Oiartzun skąd przeszła do Realu Sociedad. Tam zadebiutowała w wieku 16 lat w pierwszej lidze. Po 8 latach, wygraniu Pucharu Królowej w 2019 roku przeszła w 2021 roku do Levante gdzie była kluczową piłkarką środka pola.

Drugim wzmocnieniem jest 22-letnia napastnik Maitane Vilarino, która została zatrudniona z myślą o ekipie rezerw ale pretemporadę zacznie z pierwszą drużyną i trener Aznar zdecyduje czy ją zostawić na stałe czy ma jeszcze pograć na zapleczu. Vilarino grała dotychczas na zapleczu pierwszej ligi kobiecej w zespole Osasuny w której rozegrała 69 spotkań i strzeliła 21 bramek. Umowa będzie obowiązywała do czerwca 2027 roku. Tym sposobem Aznar będzie miał do dyspozycji cztery snajperki czyli poza Vilarino również Nahikari, Zugasti i Sanadri. Maitane może również grac na skrzydle lub jako boczny napastnik ale tutaj również jest tłok bo będzie musiała rywalizować z aż czterema rywalkami czyli Ane Azkoną, Jone Amezagą, Paulą Arana oraz Sarą Ortega. No ale rywalizacji nigdy za wiele.

Poza tym udało się przedłużyć kontrakty z dwoma filarami formacji ofensywnej ekipy Aznara a więc Irene Oguizą oraz Jone Amezagą. Pierwsza z nich podpisała umowę do 2026 roku a druga o rok dłuższą. Oguiza to 24 letnia środkowa pomocniczka zespołu i jedna z kapitanów zespołu a 19 letnia Amezaga to z kolei świetna skrzydłowa, która zacyzna robić furorę na boiskach ligowych w Hiszpanii. Irene ma z sobą już 6 sezonów w pierwszej drużynie natomiast jej młodsza koleżanka już dwa. Kolejną piłkarką z która przedłużono umowę to 36 -letnia Marta Unzue, która zostanie w klubie do końca obecnego sezonu. Kontrakt jest raczej wyrazem lojalności Athletic w stosunku do zawodniczki, która w czerwcu 2023 roku doznała koszmarnej kontuzji zerwana więzadeł krzyżowych w kolanie i cały poprzedni sezon spędziła na rehabilitacji po operacji. W obecnym dalej będzie przechodziła leczenie i miejmy nadzieję że będzie mogła jednak wystąpić na murawie w być może ostatnim sezonie w jej karierze piłkarskiej. Kolejne przedłużenia umów to bramkarka Sun Quinones (2025), Naia Landaluze (2026) oraz Itxaso Uriarte (2025 + 1 opcjonalnie)

Pierwszy trening w letniej pretemporadzie zawodniczki odbyły 20 lipca. Oczywiście całość poprzedziły dokładne badania lekarskie. Wraz z pierwszym zespołem treningi rozpocznie 6 piłkarek rezerw – Itsaso Miranda, Alejandra Estefania, Claudia Fernandez, Silvia Perez oraz pozyskana z Osasuny Maitane Vilario. Jeśli chodzi o braki to szkoleniowiec nie będzie mógł na razie polegać na Bibiane, która wraz z zespołem niemieckim jest na Olimpiadzie w Paryżu, Irene Oguizę, która kończy rekonwalescencję, Martę Unzue, która również wraca po urazie oraz Ainize Bareę „Peke", która jest w ciąży.

Ponieważ trener Aznar uznaje przygotowanie fizyczne za kluczowe to zawodniczki nie mogą liczyć na taryfę ulgową i trenują bardzo mocno. Częste podwójne sesje treningowe to nie nowość choć schemat treningów jest podobny do drużyny męskiej a więc treningi na tygodniu a niedziela wolne. Tyle że nasze Panie maja bardziej urozmaicone zajęcia bo np. pewnego upalnego dnia szkoleniowiec zdecydował się na zabraknie piłkarek na plaże Playa de la Arena w Muskiz gdzie mimo upału temperatura była o wiele bardziej sprzyjająca treningowi. Tam ćwiczono główne motorykę. Ta sytuacja powtórzyła przy okazji kolejnej podwójnej sesji i gdy wszystkich doskwierała wysoka temperatura.

Sezon rozpocznie się około połowy września. Zespół czeka kilka wartościowych sparingów. 3 sierpnia drużyna zmierzy się w Tafalla z Eibarem, 6 sierpnia z Atletico Madryt w Arande de Duero a 10 sierpnia w Lezamie z Deportivo La Coruna. Następnie w dniach 22 – 25 sierpnia zmierzy się w turnieju AMOS Women French Cup, który odbędzie się w Tuluzie. 22 sierpnia o 21.00 zmierzą się z Paris FC a później z kimś z pary PSV- Roma w walce o 1 lub 3 miejsce. Ostatnią fazą będzie mecz Kopa Euskal Herria i tutaj rywalem będzie ktoś z pary Alaves – Osasuna. Te ostatnie mecze w Kopa są jeszcze oficjalnie nie potwierdzone.